Zeiler van het Jaar

Een buitenkansje, zo kan je het noemen, als je als CWO instructeur de kans krijgt om een weekendje te trainen op het wedstrijdzeilen, en dan specifiek het matchracen.

De zaterdagochtend ging al heel mooi van start: met een stevige wind kennis maken met de Elliot, met mensen aan boord met verschillende zeilervaring: de een die normaal gezien aan het roer staat van een kajuitjacht terwijl de ander dagelijks in trapeze staat op een zwaardboot, en dan moet je opeens voor het eerst die spinnnaker zetten met windkracht 5. De wind maakte het er zeker niet makkelijker op,maar gaf toch ook weer veel uitdaging.

In de middag was het zover: na wat uitleg over de regels van een van de beste umpires die je in Nederland kan vinden en wat tactieken van twee zeer ervaren wedstrijdzeilers werd het tijd om een eerste wedstrijdje te gaan varen, met een fleetrace. Het wedstrijdzeilen was dan ook direct begonnen: proberen een zo gunstig mogelijke positie bij de start te krijgen om vervolgens zo snel mgelijk de bovenboei te bereiken, rekening houdend met elkaar. Waarom varen zij nou harder, waarom vaart die boot hoger, waarom vaart die boot over de andere boeg... Allemaal vragen die opdoemden tijdens de race.

Zondag was het dan eindelijk zo ver: matchracen. Ondanks het ontbreken van ervaring bij velen waren het al echte wedstrijden: voor de start achter de tegenstander aanjagen om proberen hem te controleren om als eerste uiteindelijk de finish te passeren, uiteraard gepaard met de nodige protesten. Het geeft dan ook een heerlijk gvoel als je na een spannende wedstrijd planerend de finish passeert. De boot ging best vooruit met vlagen tot 30 knopen. De wind werd zelfs zo enthousiast dat er die middag helaas niet gevaren meer kon worden. Dit neemt echter niet weg dat het een geweldig weekend was, dankzij een lekkere wind, fantastische boten om in te varen en zeker niet te vergeten, de geweldige en zeer gedreven trainers!

Matchrace Medemblik

Een buitenkansje